Aluminium, którego przewodność wynosi około 60% przewodności miedzi, nie mieści się na podium trzech najlepszych metalicznych przewodników elektryczności. Złoty medal, – jeżeli tak można powiedzieć, otrzymuje srebro, srebrny medal przypada miedzi, a złoto zajmuje trzecie miejsce.
Aluminium zajmuje czwarte miejsce, tuż za złotem, ale znacznie wyprzedza resztę przewodników. Wysokie ceny złota i srebra powodują, że ich stosowanie do wyrobu kabli, drutów, przewodów i maszyn elektrycznych jest nieekonomiczne, chociaż w znikomych ilościach są używane do wewnętrznych połączeń obwodów scalonych. Pod względem przewodności elektrycznej wszystkie pozostałe pierwiastki i związki chemiczne, obejmujące także materiały nieprzewodzące, pozostają w tyle za tymi czterema metalami.
Stopy, będące mieszaninami różnych metali mają znacznie niższą przewodność elektryczną niż czyste metale. Zatem jedynymi metalami, zapewniającymi wysoką przewodność elektryczną po ekonomicznie opłacalnych cenach, są aluminium i miedź, która wyznacza poziom odniesienia dla wszystkich pozostałych materiałów.
Według dokumentów opublikowanych przez Niemiecki Instytut Miedzi (DKI), przewodność elektryczna miedzi stosowanej do celów elektrotechnicznych (Cu-ETP-1, Cu-OF-1 lub Cu-OFE) wynosi 58,58 MS/m. T Norma IEC 60028 podawała wartość 58,51 MS/m już w roku 1925. Odpowiada to 101% wartości wg międzynarodowego systemu standardów IACS, w którym 1913 r. jako standard przewodności elektrycznej dla celów technicznych przyjęto wartość przewodności miedzi wynoszącą 58,00 MS/m – względem tej wartości winna być wyznaczana przewodność elektryczna wszystkich innych materiałów przewodzących.
Aluminium jest metalem lekkim o gęstości zaledwie 30% gęstości miedzi. Ponadto, bieżąca cena aluminium, podawana zawsze za jednostkę ciężaru (ściśle mówiąc za jednostkę masy) jest zwykle nieco, a czasami znacznie niższa niż cena miedzi. Jednakże zasadniczą wielkością, która określa ilość materiału przewodzącego potrzebną dla konkretnego zastosowania, jest przekrój poprzeczny przewodu. Liczy się, zatem objętość a nie masa (lub ciężar) materiału. Chociaż lepsza przewodność miedzi oznacza, że miedź o objętości dwóch litrów może zastąpić aluminium o objętości większej niż trzy litry, potrzebna masa miedzi jest dwukrotnie większa od masy aluminium. Dlaczego zatem w Europie Zachodniej aluminium jest bardzo rzadko stosowane w produkcji maszyn elektrycznych? Albo, dlaczego maszyny elektryczne wykorzystujące miedź są lżejsze i bardziej zwartej budowy niż konstrukcje (o tej samej sprawności) z zastosowaniem aluminium?
