Odpowiada Dale Blundell (Atkins)
Najbardziej odpowiednimi zastosowaniami są takie, w których istnieje liczące się całoroczne zapotrzebowanie na ciepło oraz zapotrzebowanie na energię elektryczną wystarczające do zminimalizowania eksportu energii elektrycznej do sieci. Przykładem mogą być szpitale, hotele, baseny pływackie, duże lotniska, które zapewniają wystarczająco duży pobór energii cieplnej (ciepła woda użytkowa, ogrzewanie i chłodzenie) oraz energii elektrycznej w dłuższych okresach w ciągu doby przez 7 dni w tygodniu. Korzystnym zastosowaniem jest również budownictwo mieszkaniowe, szczególnie przy zastosowaniu magazynu ciepła, gdzie zapotrzebowanie na ciepłą wodę użytkową i ogrzewanie pomieszczeń występuje codziennie w dłuższych okresach czasu. W przypadkach, kiedy zapotrzebowanie na wytwarzane ciepło jest niewystarczające, wartość systemu CHP można zwiększyć przez wytwarzanie chłodu użytkowego w układzie trójgeneracji.
Zastosowania przemysłowe, funkcjonujące 24 godz. na dobę, często zapewniają wysokie zapotrzebowanie energii elektrycznej i cieplnej przez całą dobę. Na przykład, w dużych zakładach w sektorach chemicznym oraz żywności i napojów może występować duże zapotrzebowanie na ciepło dla potrzeb procesu technologicznego.
Odpowiednim zastosowaniem kogeneracji są także miejskie sieci ciepłownicze. Tutaj istotna jest znajomość profilu zapotrzebowania na energię cieplną oraz magazynowanie ciepła, co umożliwi dłuższą pracę systemu kogeneracji w okresach obniżonego zapotrzebowania i spłaszczenie szczytów poboru.
Unikać należy zastosowań, których profil obciążenia jest nieciągły lub występują w nim znaczne szczyty, albo zapotrzebowanie jest tylko sezonowe.
Istotną rolę w zapewnieniu rentowności systemu kogeneracji odgrywają taryfy, ponieważ im wyższy jest koszt energii dostarczonej ze źródeł konwencjonalnych (importowana energia elektryczna i ciepło wytworzone w kotłach), tym większe będą oszczędności kosztów uzyskane z zastosowania kogeneracji. Kluczowym czynnikiem jest tutaj tzw. “spark spread”, czyli różnica między ceną zakupu paliwa, np. gazu ziemnego, i ceną jednostkową wytworzonej energii elektrycznej.