Zarządzanie energią jest ustrukturyzowanym procesem, za pomocą którego organizacje dążą do zoptymalizowania swojego zużycia energii, a jego definicja i praktyka są ustalone normami, takimi jak EN ISO 50001. Proces ten jest niezbędnym narzędziem do uzyskania oszczędności na poziomie systemowym, w zależności od tego, w jaki sposób korzyści czerpane z użytkowania energii są wdrażane, ale także, co istotne, pod względem faktycznego wykorzystania tego kapitału i zarządzania nim. Pomimo znaczenia, jakie ma pokonanie niektórych z trudniejszych barier na drodze ku efektywności energetycznej, problem ten spotyka się ze stosunkowo niewielkim zainteresowaniem ze strony polityki Unii Europejskiej.
Niniejszy raport przedstawia główne ustalenia kompleksowej oceny potencjału oszczędności energii, możliwych do uzyskania w wyniku szerszego i bardziej efektywnego wdrożenia zarządzania energią w całej Unii Europejskiej. Przedstawiono w nim w skrócie różne poziomy praktyki i efektywności zarządzania energią i omówiono bariery, które można pokonać dzięki zarządzaniu energią. Przeprowadzona ocena aktualnego poziomu i trendów wdrażania zarządzania energią w europejskich organizacjach wykazała, że zaledwie 1,5% spośród średnich i dużych przedsiębiorstw wprowadziło normę EN ISO 50001. Natomiast szczegółowa analiza ilościowa wykazuje, że istnieje optymalny, techniczno-ekonomiczny potencjał oszczędności wynikających z szerszego wdrożenia efektywnego zarządzania energią w sektorach przemysłowym i usług w Unii Europejskiej wynoszący 26% ich łącznego zużycia energii do roku 2035.
W zakończeniu raport podaje analizę polityk, które mogą być pomocne w zwiększeniu tempa wdrażania zarządzania energią w Unii Europejskiej i umiejscawia je w kontekście istniejącego portfolio polityki Unii Europejskiej dotyczącej efektywności energetycznej. Składają się na to czynniki, które wpływają (sprzyjająco lub hamująco) na przyjęcie efektywnego zarządzania energią w każdym sektorze końcowego wykorzystania energii oraz stopień, w jakim ukierunkowana polityka może mieć tutaj wpływ. Analiza ta rozważa czy środki te są zgodne z szerszym portfelem instrumentów polityki Unii Europejskiej w zakresie efektywności energetycznej i kończy się podsumowaniem zestawu zaleceń w zakresie polityki, związanych z trwającymi obecnie przeglądami głównych dyrektyw Unii Europejskiej.
Najważniejsze wnioski:
- Tylko 1,5% spośród średnich i dużych przedsiębiorstw wprowadziło normę EN ISO 50001.
- W wyniku szerszego wdrożenia zarządzania energią sektory przemysłowe i usług w Unii Europejskiej mogą do roku 2035 zaoszczędzić 26% ich łącznego zużycia energii.
- Polityka i programowe działanie mogą przyczynić się do zrealizowania znacznej części tego potencjału oszczędności w oparciu o „Dyrektywę w sprawie efektywności energetycznej” i jej wdrożenie na poziomie państw członkowskich.