Debata poświęcona była celom polityki klimatyczno-energetycznej do 2030 roku, które zostały ustanowione przez Radę Europejską 24.10.2014r. Obejmują one: redukcję emisji GHG o 40% w stosunku do 1990 roku (instalacje ETS 43%, non-ETS 30% w odniesieniu do 2005r.), udział energii z OZE i poprawę efektywności energetycznej po 27%. Przewidziano mechanizmy kompensacyjne dla krajów o niższym stopniu rozwoju. Należą do nich: możliwość bezpłatnego przydzielania uprawnień do emisji w ramach EU ETS dla wytwórców energii elektrycznej (tzw. derogacje CO2) w ramach krajowych puli uprawnień do sprzedaży poprzez aukcje oraz Fundusz Modernizacyjny utworzony ze środków ze sprzedaży rezerwy uprawnień równej 2% całkowitej puli unijnej w okresie 2021-2030.
Przedmiotem dyskusji podczas debaty były zagadnienia dotyczące ścieżki dla Polski zmniejszania emisji CO2, a w tym:
- optymalizacja redukcji emisji CO2 w skali całej gospodarki (sektory objęte ETS i non ETS) uwzględniając cel unijny i koszty możliwe do poniesienia przez polską gospodarkę,
- wpływ proponowanych zmian na carbon leakage,
- koszty redukcji emisji CO2 w sektorze wytwarzania energii elektrycznej i ciepła,
- możliwość skorzystania z derogacji; wpływ na ceny energii elektrycznej, rozwój inwestycji,
- projekt funkcjonowania i zarządzania Funduszem Modernizacyjnym,
- czy możliwa jest wspólna dyskusja i dążenie do „spakietowanie” ustaleń dla ETS i non-ETS i czy może się to przyczynić do utrzymania konkurencyjności polskiej gospodarki?