Sektor dostaw energii znajduje się w punkcie zwrotnym, a prognozowane koszty generacji mają znacznie przekroczyć „tradycyjne” poziomy i bieżące ceny rynkowe. Powody tego są trojakie:
- Perspektywa zmiany klimatu wpłynęła na politykę rządu w kierunku stymulowania przejścia na odnawialne źródła energii;
- Istnieje duże prawdopodobieństwo ustalenia w bliskiej przyszłości jakiejś formy cen emisji dwutlenku węgla, co także zwiększy koszty generacji; oraz
- Sieci są przedmiotem najnowszych ustaleń regulacyjnych, które drastycznie zwiększyły ich budżety inwestycyjne i wydatki.
Artykuł przedstawia podejście do wyznaczania perspektywicznych długookresowych kosztów dla trzech głównych składników kosztów strat w łańcuchu dostaw:
- Wytwarzanie energii elektrycznej;
- Zapewnienie zdolności przesyłowej sieci; oraz
- Zapewnienie długookresowych kosztów przyrostowych na wcześniejszych etapach łańcucha.
Niniejszy raport przedstawia analizę średnich kosztów strat według poziomów napięcia i dotyczy regionu Nowej Południowej Walii, jako części Australijskiego Krajowego Rynku Energii (NEM). Wskazuje jednak wyraźnie, że znaczna zmiana kosztu strat powinna być uwzględniana w analizie inwestycji w całym obszarze rynku energii NEM.
Koszt strat może być istotną wielkością wejściową w planowaniu, projektowaniu i działalności operacyjnej sieci, jako przedsiębiorstwa. Chociaż koszt strat rzadko stanowi pełne uzasadnienie dla podjęcia rozbudowy, to może zmienić uszeregowanie alternatyw (szczególnie przy porównaniu opcji rozbudowy dla różnych napięć). Koszt strat może także wpływać na wybór czasu realizacji rozbudowy, jeżeli pozwala na to umiarkowany wzrost obciążenia.
Koszt strat ma zatem istotne znaczenie dla następujących rodzajów decyzji inwestycyjnych, rutynowo podejmowanych przez przedsiębiorstwa sieci przesyłowych i dystrybucyjnych:
- Wybór ekonomicznie efektywnych opcji rozbudowy, w tym wybór napięcia zasilającego;
- Koszty cyklu życia, wpływające na dobór urządzeń, określenie optymalnych przekrojów kabli podziemnych i przewodów napowietrznych oraz typów transformatorów, są silnie zależne od kosztu strat przyjętego, jako parametr wejściowy.
Operatorzy sieci nie ponoszą bezpośrednich kosztów strat, które są rozliczane pomiędzy uczestnikami Australijskiego Rynku Energii (NEM). Niemnie jednak istnieje wymóg, bezpośrednio dotyczący operatorów sieci, uwzględniania kosztów strat w analizie inwestycji zgodnie z celem NEM „promowania efektywnych inwestycji w zakresie usług i użytkowania energii elektrycznej w długofalowym interesie odbiorców, odnośnie cen energii elektrycznej…”.
Australijska Ministerialna Rada Energii (MCE – Ministerial Council on Energy) poleciła dokonanie przeglądu krajowych przepisów i ram regulacyjnych dotyczących planowania i rozbudowy sieci, w tym wymagań dla inwestycji sieciowych. Sposób potraktowania kosztów strat w analizie projektów inwestycyjnych jest istotnym elementem tych rozważań.
Koszt strat jest także czynnikiem determinującym w ustalaniu minimalnych norm sprawności energetycznej (MEPS) dla takich urządzeń, jak transformatory rozdzielcze. Specyfikacja zmienionego Etapu 2 minimalnych norm sprawności energetycznej transformatorów rozdzielczych jest właśnie opracowywana, jako część australijskiego rządowego programu efektywności energetycznej urządzeń E3. W chwili obecnej, tj. w czasie pisania niniejszego artykułu, oczekiwana jest konsultacja deklaracji nt. wpływu ustaleń regulacyjnych (RIS) na zmienione normy sprawności energetycznej (MEPS) dla transformatorów rozdzielczych.
Najważniejsze wnioski:
- Artykuł przedstawia podejście do wyznaczania perspektywicznych długookresowych kosztów dla trzech składników kosztów strat w łańcuchu dostaw.
- Analizuje średnie koszty strat w regionie Nowej Południowej Walii, jako części Australijskiego Krajowego Rynku Energii (NEM).
- Wskazuje, że znaczna zmiana kosztu strat powinna być uwzględniana w analizie inwestycji.
- Sugeruje, że koszt strat może być istotną wielkością wejściową w planowaniu, projektowaniu i działalności operacyjnej operatorów sieci.
- Koszt strat jest także czynnikiem determinującym w ustalaniu minimalnych norm sprawności energetycznej (MEPS) sprzętu gospodarstwa domowego i urządzeń elektrycznych.