13 marca niemieckie Ministerstwo Gospodarki i Energii omówiło z przedstawicielami branży, w jaki sposób zrealizować planowany nowy cel 20 GW dla morskiej energetyki wiatrowej do 2030 roku. Na ten moment, Niemcy bardzo powoli rozwijają się w dziedzinie morskiej energetyki wiatrowej.
Nasi sąsiedzi mają teraz szansę na ponowne skierowanie offshore’u na właściwe tory. Mogą z powodzeniem dostarczyć 20 GW do 2030 roku. Inne kraje w Europie, takie jak: Dania, Holandia czy Wielka Brytania, określiły już swoje cele na 2030 rok dla morskiej energetyki wiatrowej i wszystkie postawiły sobie ambitne wolumeny. „Niemcy będą mniej atrakcyjne dla inwestorów, jeśli nie zwiększą swojego celu ekspansji”, mówi Giles Dickson – prezes WindEurope.
Przy rocznych obrotach w wysokości 9 mld euro w 2018 roku, łącznym inwestycjom przekraczającym 25 mld euro w ciągu ostatnich 10 lat, morska energetyka wiatrowa stała się integralną częścią transformacji energetycznej i ważnym czynnikiem przemysłowym w Niemczech. Komisja Europejska bierze pod uwagę wyprodukowanie do 450 GW mocy z offshore w całej Europie do 2050 roku. Jak wynika z różnych badań, Niemcy mogą dostarczyć co najmniej 50 GW, ale konieczny jest konsensus w sprawie sposobu osiągnięcia tych celów po 2030 roku.
Czytaj: Energetyka wiatrowa – ekologiczna metoda produkcji energii
W związku z tymi ambicjami, decydenci polityczni muszą dać wyraźne sygnały dotyczące rozwoju sieci i planowania przestrzennego obszarów morskich w niemieckiej wyłącznej strefie ekonomicznej. Uzgodnienie i realizacja inwestycji w sieć może potrwać ponad dziesięć lat. Berlin powinien wykorzystać swoje obecne przewodnictwo w Północnomorskiej Współpracy Energetycznej, aby wezwać do bardziej skoordynowanej europejskiej ekspansji morskiej energetyki wiatrowej.
Niemiecki rząd dokonuje obecnie przeglądu różnych projektów aukcji dla obszaru offshore. „Niemcy powinny zmienić swój system aukcji wiatrowych na morzu na dwustronne kontrakty różnicowe (ang. Contracts for Difference, CfD). Dzięki tym kontraktom, farmy wiatrowe zwracają się, gdy cena rynkowa przekracza cenę aukcyjną. Rząd i konsumenci zapłaciliby znacznie mniej ogólnie niż w obecnym systemie.
Dodatkowo, koszty finansowania są znacznie niższe (2,5 punktu procentowego) niż w przypadku licytacji „bez dotacji” – podkreśla Giles Dickson i dodaje: „Względy rządowe dotyczące negatywnego licytowania na aukcjach morskich mogą zagrozić stałej ekspansji niemieckiej energetyki wiatrowej na morzu, zagrażając jej celom w zakresie klimatu i energii odnawialnej. Negatywne ceny mogą zniechęcić inwestorów, podnieść koszty finansowania i zwiększyć presję na i tak już zmagający się z problemami łańcuch dostaw. Żaden inny kraj w Europie nie rozważa poważnie ujemnych cen, natomiast wiele krajów zmierza jednak w kierunku dwustronnych kontraktów różnicowych” (ang. CfD).
Zobacz też: W zakresie transformacji energetycznej przed Polską spore wyzwania
