Europejski Instytut Miedzi nawiązał współpracę z Fundacją na rzecz Energetyki Zrównoważonej (FNEZ) w zakresie promocji rozwoju morskiej energetyki wiatrowej.
Morska energetyka wiatrowa oprócz zapewnienia dostaw niemisyjnej i stabilnej, odnawialnej energii elektrycznej oraz kilkudziesięciu tysięcy miejsc pracy oznacza również zapotrzebowanie na surowce takie jak miedź. Na morską farmę wiatrową o mocy 1 GW szacuje się zapotrzebowanie rzędu 6 tys. ton miedzi w kablach, maszynach elektrycznych, systemach odgromowych i układach energoelektronicznych w układach przesyłu mocy. Oznacza to dodatkową korzyść dla polskich przedsiębiorstw wydobywczych i przetwórczych. Polska spółka KGHM w 2016 r. była 6. pod względem wielkości producentem miedzi na świecie.
Eksperci FNEZ przygotowali raport “Program rozwoju morskiej energetyki i przemysłu morskiego w Polsce”. Czytamy w nim m.in., że:
• Realny potencjał morskiej energetyki wiatrowej w Polsce wynosi od 8 do 10 GW. Budowa pierwszej MFW w Polsce, o mocy ok 600 MW, może się rozpocząć około roku 2022. Pierwsze morskie elektrownie mogą zostać przyłączone do sieci w roku 2025. Do końca roku 2030 może zostać wybudowanych ok 4 GW, a do roku 2035 – 8 GW.
• 8 GW MFW, w połączeniu z równoległym rozwojem energetyki gazowej na poziomie 4-5 GW i budową transgranicznej morskiej sieci przesyłowej o mocy 1,5-2 GW może odegrać kluczową rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa energetycznego Polski w latach 2025-2035, pozwalając na zastąpienie ubytków mocy węglowych nie spełniających standardów BAT, oraz zapewniając osiągnięcie celów w zakresie redukcji emisji CO2 i wykorzystania odnawialnych źródeł energii.
• Elektrownie wiatrowe na polskich obszarach morskich będą pracować przez około 8050 godzin w roku (91,9%), z czego około 5800 godzin w roku w przedziale umożliwiającym osiągnięcie pełnej mocy (66,5%).
• Morskie farmy wiatrowe o mocy 8 GW mogą zaspokajać ok 20% krajowego zapotrzebowania na energię elektryczną.
• Cena energii wytwarzanej przez polskie morskie farmy wiatrowe (LCOE) powinna zawierać się w przedziale 71-80 €/MWh w roku 2025 i 66-75 €/MWh w roku 2030, jeżeli zostaną utrzymane obciążenia związane z przyłączeniem do sieci po stronie inwestora. W przypadku przejęcia przez operatora kosztów budowy sieci morskiej, ceny te kształtowałyby się odpowiednio: 57-65 €/MWh w roku 2025 i 53-60 €/MWh w roku 2030.
• Morskie farmy wiatrowe na Południowym Bałtyku mogą być realizowane z dominującym udziałem dostaw i usług świadczonych przez polski przemysł energetyki morskiej, a łańcuch dostaw dla inwestycji energetycznych na morzu ma szanse stać się ważną polską specjalizacją przemysłową.
• Zatrudnienie w polskim przemyśle energetyki morskiej, związane z rozwojem morskiej energetyki wiatrowej, może znaleźć 77 tysięcy pracowników po roku 20251.
• Budowa MFW na Bałtyku będzie istotnym impulsem rozwojowym dla polskich portów, z których Gdańsk, Gdynia, Szczecin i Świnoujście mogą stać się głównymi centrami budowlanymi dla energetyki morskiej na Południowym Bałtyku, a Łeba, Ustka i Darłowo ważnymi centrami serwisowymi i obsługowymi dla polskich morskich farm wiatrowych.
• Polski przemysł, we współpracy z ośrodkami naukowymi, ma szansę stać się centrum innowacji na rynku energetyki morskiej, specjalizując się w rozwoju projektów najnowocześniejszych statków budowlanych, serwisowych, stacji transformatorowych, kabli, konstrukcji stalowych, które będą kreować dalszy rozwój morskiej energetyki na świecie.
O roli miedzi w rozwoju morskiej energetyce wiatrowej będziemy rozmawiać na Bałtyckim Forum Przemysłu Energetyki Morskiej – BEIF ( 28 lutego- 1 marca w Warszawie), którego Europejski Instytut Miedzi jest partnerem.
ZOBACZ TAKŻE: Morska energetyka wiatrowa. W Europie rośnie na potęgę, co z Polską?
