Rada Ministrów skierowała w czwartek 6 lipca do Sejmu w projekt ustawy o rynku mocy wraz z projektami aktów wykonawczych. Jak informuje resort energii projekt został przyjęty przez rząd 30 czerwca 2017 r.
W piśmie do marszałka sejmu premier poinformowała między innymi, że w dniu 16 listopada 2016 r. została dokonana prenotyfikacja w Komisji Europejskiej projektu ustawy o rynku mocy w celu uzyskania pewności prawnej w zakresie uznania przepisów tego projektu za pomoc publiczną w rozumieniu art. 107 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.
Do prezentowania stanowiska rządu w sprawie projektu w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister Energii.
Prace nad wprowadzeniem rynku mocy w Polsce trwają od początku 2016 r. Koncepcję funkcjonowania rynku mocy opisano w dokumencie pt. “Rozwiązania funkcjonalne rynku mocy”, opublikowanym na stronie internetowej Ministerstwa Energii w dniu 30 września 2016 r. W grudniu ubiegłego roku projekt ustawy o rynku mocy został skierowany do uzgodnień międzyresortowych i konsultacji publicznych. Natomiast 16 maja 2017 r. projekt został rozpatrzony przez Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów, a 8 czerwca 2017 r. Stały Komitet Rady Ministrów przyjął projekt ustawy oraz rekomendował go Radzie Ministrów.
Z informacji resortu energii wynika, że w dniach 13, 14, 19 – 21 i 23 czerwca br. projekt ustawy był przedmiotem prac Komisji Prawniczej, która wprowadziła zmiany o charakterze legislacyjnym i redakcyjnym. Dodatkowo, w wyniku dyskusji prowadzonej w trakcie prac Komisji Prawniczej, wprowadzono w projekcie kilka zmian o charakterze merytorycznym.
Funkcjonujący w Polsce jednotowarowy rynek energii – jak stwierdzono w uzasadnieniu projektu – “nie zapewnia odpowiednich sygnałów cenowych do utrzymania w systemie energetycznym wymaganych zdolności wytwórczych”. Czyli nie zapewnia przesłanek ekonomicznych do kontynuowania udziału w rynku lub podejmowania decyzji o wejściu na ten rynek z nowymi inwestycjami. Sytuacja taka występuje w szeregu krajów, w tym i w Polsce.
Jako główną przyczynę wskazuje się niskie ceny energii, spowodowane konkurencją subsydiowanych OZE. Jednocześnie rosnąca produkcja OZE ogranicza czas pracy źródeł konwencjonalnych, przez co mają one niższe przychody. Natomiast nie znika potrzeba ich utrzymania i rozwoju dla zapewnienia bezpieczeństwa pracy systemu energetycznego.
Zgodnie z projektem na rynku mocy odbywać się mają aukcje mocy, w których dostawca mocy oferuje operatorowi na okres dostaw obowiązek mocowy, czyli zobowiązanie do pozostawania w okresie dostaw w gotowości do dostarczania określonej mocy elektrycznej do systemu poprzez jednostkę rynku mocy oraz do dostawy określonej mocy elektrycznej do systemu w okresach zagrożenia. Na przyszły rok zaplanowano aukcje główne na dostawy w latach 2021-23, pierwszy rok dostaw to 2021 rok.
W rezultacie np. wytwórcy energii, sprzedając swoje zobowiązania mogą pozyskać pieniądze, ułatwiające sfinansowanie inwestycji w nowe źródła. Z kolei, OSP kupuje gwarancję, że w razie kłopotów w systemie nie zabraknie mocy.
Z analiz PSE wynika, że do 2035 r. konieczne będzie odtworzenie w krajowym systemie co najmniej 23 GW mocy wytwórczych. Tymczasem niedobory mocy, naruszające niezbędny margines bezpieczeństwa mogą pojawić się już od 2020 r. lub 2022 r. w zależności od scenariusza.
Z Oceny Skutków Regulacji wynika, że łączne koszty rynku mocy w ciągu 10 lat od wejścia w życie zmian wyniosą prawie 26,9 mld zł, z czego dla odbiorców przemysłowych 2,1 mld zł, dla sektora mikro-, małych i średnich przedsiębiorstw oraz dużych przedsiębiorstw niebędących odbiorcami przemysłowymi prawie 15 mld zł, a dla gospodarstw domowych prawie 7 mld zł.
