1 lipca 2016 roku wchodzi w życie Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 305/2011, które wprowadza nowe wymagania stawiane kablom i przewodom jako wyrobom budowlanym.
Nowe rozporządzenie, nazywane w skrócie CPR, uchyla dotychczas obowiązującą Dyrektywę Rady 89/106/EWG i ustala nowe zharmonizowane warunki wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych. Jego obowiązywanie jest ściśle powiązane z wejściem w życie nowej normy PN-EN 50575, w której uszczegółowiono wymagania w odniesieniu do przewodów elektrycznych jako wyrobów budowlanych. Nakłada ona na producentów kabli i przewodów obowiązek każdorazowego umieszczania informacji o klasie wyrobu, potwierdzonej badaniami przeprowadzonymi w niezależnej jednostce badawczej. Zgodnie z Dziennikiem Urzędowym UE nr C378/03 z dnia 13 października nowe prawo zacznie obowiązywać z dniem 1 lipca 2016, z okresem przejściowym o długości jednego roku.
Zgodnie z normą PN-EN 50575 wszystkie kable i przewody elektroenergetyczne, które są przeznaczone do montażu na stałe w budynkach, jak przewody instalacyjne, kable 1kV itp., są wyrobami budowlanymi, w odróżnieniu od np. przewodów giętkich (OMY, OWY).
Norma wprowadza nowe pojęcie „klasy przewodu” i definiuje poszczególne z nich, jak np. A, B1, B2, C, D, E, F. Każdej klasie zostały przyporządkowane określone parametry, którymi musi się charakteryzować jej odpowiadający wyrób. Odpowiednie wartości progowe muszą być sprawdzane na zgodność z klasyfikacją w trakcie badań laboratoryjnych w niezależnej jednostce badawczej.
Oprócz poddawania kabli i przewodów badaniom mającym na celu określenie ich parametrów i zakwalifikowanie do odpowiednich klas, norma PN-EN 50575 nakłada na producentów dodatkowy obowiązek przekazania użytkownikom ostatecznym odpowiedniej informacji na temat swoich wyrobów. W celu zapewnienia pełnej dostępności, rozporządzenie wskazuje obligatoryjne metody przekazania informacji. Najbardziej szczegółową z nich jest Deklaracja Właściwości Użytkowych, która oprócz informacji na temat klasy wyrobu oraz danych identyfikacyjnych producenta, będzie zawierać także np. numer identyfikacyjny jednostki badawczej. Ponadto analogiczna informacja powinna być umieszczana na etykiecie dołączonej do wyrobu oraz w skrótowo – bezpośrednio na wyrobie, w postaci literowego symbolu oznaczającego jego klasę. Stosowna informacja powinna się znaleźć również w materiałach marketingowych, jak broszury czy karty katalogowe.
