Polska ma jedną trzecią potencjału morskich wiatraków na Bałtyku wg. Raportu WindEurope
Komisja Europejska zapowiedziała, że w 2020 roku przedstawi strategię w obszarze OFFSHORE. Na koniec 2019 roku, wg. WindEurope, w 28 unijnych krajach moc zainstalowana wiatraków na morzu wynosiła około 22,1 GW. Z tego 3,6 GW przybyło w 2019 roku. Złożyły się na to przede wszystkim uruchomienia nowych morskich farm wiatrowych w Wielkiej Brytanii (około 17,GW) i w Niemczech (około 1,1 GW).
100 miliardów złotych na polski offshore
Na koniec 2019 najwięcej morskich wiatraków w UE miała Wielka Brytania (około 9,9 GW), a w dalszej kolejności Niemcy (około 7,4, GW), Dania (około 1,7 GW), Belgia (około1,6 GW) i Holandia (około 1,1 GW). W Polsce na koniec stycznia 2019 roku moc projektów morskich farm wiatrowych, które uzyskały warunki przyłączenia, bądź już miały podpisane umowy przyłączeniowe, sięgnęła w sumie blisko 7100 MW. W styczniu 2020 roku, upubliczniony został projekt ustawy dedykowanej morskiej energetyce wiatrowej. Jak wskazywało MAP, istniejące regulacje prawne w zakresie wsparcia odnawialnych źródeł energii nie przystają do sytuacji prawnej i faktycznej morskich farm wiatrowych, które mogą być wybudowane i eksploatowane w obszarze polskiej wyłącznej strefy ekonomicznej na Bałtyku i nie stymulują w wystarczającym stopniu rozwoju tych projektów. Jak wskazuje Monika Morawiecka, prezes PGE Baltica, przyjęcie ustawy offshore, tj. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych, będzie kolejnym, milowym krokiem w kierunku stworzenia nowego sektora gospodarki – morskiej energetyki wiatrowej. Projekt ustawy zawiera kluczowe dla rozwoju branży regulacje. Z projektu ustawy wynika, że planowany zakres wsparcia dotyczy morskich wiatraków o łącznej mocy 9600 MW (4600 MW w wyniku decyzji prezesa URE i ewentualnej aukcji w 2023 roku oraz 5000 MW w wyniku aukcji w latach 2023 i 2027 oraz ewentualnej aukcji w 2028 roku, Rada Ministrów ma mieć prawo zdecydowania o przeprowadzeniu aukcji również w innych latach). Jeśli takie będzie prawo, jak zakłada projekt, to sposób wsparcia w pierwszej fazie działania nowego systemu będzie w praktyce dostępny dla najbardziej zaawansowanych projektów. Decyzje Prezesa URE miałyby bowiem być wydane najpóźniej do końca 2022 roku i dla wniosków złożonych najpóźniej do końca września 2022 roku. Grupa PGE w styczniu tego roku uzyskała decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach dla dwóch projektów morskich farm wiatrowych tj. Baltica 2 oraz Baltica 3, o łącznej mocy do 2,5 GW. Baltica 2 w styczniu 2019 roku otrzymała od PSE propozycję technicznych warunków przyłączenia do sieci dla 1498 MW, a Baltica 3 ma już umowę przyłączeniową na 1045 MW. Także w styczniu tego roku PKN Orlen rozpoczął proces wyboru projektanta morskiej farmy wiatrowej na Bałtyku. Koncern podał, że zakończenie procesu wyboru doradcy przewidywane jest w pierwszej połowie 2020 roku. Orlen, poprzez swoją spółkę Baltic Power, ma koncesję na budowę farm wiatrowych na Bałtyku o mocy do 1200 MW i warunki przyłączenia farmy do sieci. Rozwinięcie morskiej energetyki wiatrowej wymaga skoordynowanych działań w różnych obszarach. Potrzebny jest m.in. rozwój sieci energetycznych.
Coraz więcej chętnych na wiatraki na polskim Bałtyku
Włodzimierz Mucha, wiceprezes zarządu ds. rozwoju systemu i inwestycji PSE, stwierdził, że wartość nakładów na rozbudowę sieci szacowana jest na około 2,5-3 mld zł. Morska energetyka wiatrowa jest kluczowa dla osiągnięcia przez Europę neutralności pod względem emisji dwutlenku węgla. Komisja Europejska szacuje, że do 2050 roku może być potrzebna zainstalowana moc od 230 do 450 GW – wskazała organizacja WindEurope.
