Rosnące zapotrzebowanie na metale ziem rzadkich stwarza szereg wyzwań związanych z ochroną środowiska, geopolityką, społeczeństwem i techniką. Zobacz, w jaki sposób miedź może temu zaradzić.
Eksploatacja miedzi jest korzystna ze względu na jej wysoką dostępność na całym świecie, sprawną dystrybucję i rozwinięte metody wydobywania. Ponadto miedź ma stosunkowo stabilną cenę rynkową (ustalaną w bardzo przewidywalny sposób), a także podlega recyklingowi. Miedź stanowi więc atrakcyjną alternatywę dla metali ziem rzadkich wykorzystywanych w maszynach wirujących. Mimo że obecnie zastosowanie tych metali w maszynach wirujących jest niewielkie, w szybkim tempie wzrasta. Miedź może zatem ograniczyć uzależnienie UE od metali ziem rzadkich.
Atutem miedzi jest też to, że jest to jeden z nielicznych materiałów, które można wielokrotnie poddawać recyklingowi bez utraty wydajności. Nie ma również żadnej różnicy w jakości miedzi pochodzącej z recyklingu (produkcja wtórna) i wydobytej miedzi (produkcja podstawowa).
Recykling miedzi jest również energooszczędny i wymaga do 80-90% mniej energii niż produkcja pierwotna. W ciągu ostatniej dekady około połowa rocznego wykorzystania miedzi w UE pochodziła ze źródeł pochodzących z recyklingu (i wzrasta).
Szacuje się, że dwie trzecie z 550 milionów ton miedzi produkowanej od 1900 r. nadal znajduje zastosowanie w produkcji. Ta ogromna ilość miedzi zawarta w różnorodnym zakresie zastosowań końcowych odpowiada około 20 lat produkcji wydobywczej.
Recykling miedzi jest niezwykle wydajnym sposobem ponownego wprowadzania tego cennego materiału do obiegu ekonomicznego. W procesie wtórnego przetworzenia miedzi zużywa się bowiem do 85% mniej energii aniżeli przy produkcji pierwotnej. W skali światowej, pozwala to zaoszczędzić 100 milionów MWh energii elektrycznej oraz obniżyć emisję CO2 o 40 milionów ton rocznie.
