Polityka w celu ograniczenia zmian klimatu i realizacji bezpieczeństwa energetycznego stymuluje gwałtowny wzrost mocy zainstalowanej ze źródeł odnawialnych w skali globalnej. Jednak wzrost zainstalowanej mocy ze źródeł odnawialnych nie jest równoznaczny z ilością generowanej przez nie energii. Artykuł „Mismatch of wind power capacity and generation: causing factors, GHG emissions and potential policy responses” omawia problematykę niedopasowania pomiędzy mocą zainstalowaną i generacją energii elektrycznej dla przypadku energii wiatrowej. Porównanie to obejmuje rozwój energetyki wiatrowej w czterech krajach, które najbardziej przyczyniły się do wzrostu mocy elektrowni wiatrowych w ostatniej dekadzie, a mianowicie: Chiny, Stany Zjednoczone, Niemcy i Hiszpania.
Rozwój odnawialnych źródeł energii ma zasadnicze znaczenie dla tworzenia zrównoważonych ekologicznie gospodarek. Przy odpowiednim wsparciu polityki, odnawialne źródła energii mają potencjał, aby zapewnić 80 proc. światowych dostaw energii do roku 2050 (IPCC, 2012). W ostatniej dekadzie, energia odnawialna odnotowała bardzo wysokie tempo ekspansji. W latach 2004 i 2013, moce wytwarzania energii ze źródeł odnawialnych wzrosły o ponad 600 proc., z 85 GW do 560 GW (REN, 2014). Odnawialne źródła energii (OZE) przewyższyły niedawno paliwa kopalne w kontekście nowo instalowanych mocy i inwestycji w skali rocznej. Niemniej jednak, udział OZE w całkowitym zapotrzebowaniu na energię pierwotną wzrósł tylko o 0,4 proc. od roku 2006, podczas gdy jej udział w roku 2013 wynosił 10,6 proc., do 11 proc. (IEA, 2014). Większość dyskusji dotycząca tego rozwoju koncentruje się na stymulowaniu dalszego rozpowszechniania i związanej z nim inwestycji w nowo instalowane jednostki. Niemniej jednak, wzrost produkcji energii ze źródeł odnawialnych nie nadążał za rozbudową nowych mocy zainstalowanych.
W dużej mierze dzięki wsparciu polityki w formie dotacji lub systemów zielonych certyfikatów, odnawialne źródła energii wykazują wysoki współczynnik wzrostu nowych instalacji. Jednak w tym samym czasie, istnieje poważna rozbieżność między mocami zainstalowanymi a rzeczywistą generacją energii odnawialnej. Zagadnienie to wydaje się być pomijane w literaturze, co jest zaskakujące, gdyż sugeruje ono straconą szansę aby skutecznie i stosunkowo tanio (efektywnie pod względem kosztów) przyczynić się do redukcji emisji gazów cieplarnianych.
Niedopasowanie to odnosi się zwłaszcza do wytwarzania energii elektrycznej z wiatru. Energia wiatrowa ma największą moc zainstalowaną wśród odnawialnych źródeł energii z 318 GW do roku 2013 (REN21 2014). W latach 2000 i 2012, jej moc zainstalowana w skali globalnej wzrastała w tempie średnio 24 proc. rocznie (IEA, 2014b). W przeciwieństwie, wytwarzanie energii elektrycznej z wiatru zaczęło wzrastać dopiero od roku 2008, przy średniej 0,3 proc. rocznie, w wyniku czego udział w światowej produkcji energii elektrycznej w 2012 roku wynosił tylko 2 proc. (IPCC, 2014).
Zakładając, że cała zainstalowana moc wytwórcza zostałaby wykorzystana, energia wiatrowa mogłaby dostarczać 14,7 proc. światowego zużycia energii elektrycznej w roku 2012. Cała zainstalowana moc wytwórcza odnosi się do maksymalnej mocy wyjściowej, a jej obliczenie oparte jest na 1625 Mtoe zużycia energii elektrycznej (IEA, 2014b) oraz 318 GW mocy zainstalowanej (REN21, 2014). W tym samym czasie, w roku 2013, szacunkowo 212 GWh energii elektrycznej wytworzonej przez istniejące instalacje wiatrowe nie zostało dostarczonych do sieci (Li et al., 2015). Jest to częściowo wytłumaczalne spadkiem cen węgla i gazu a także niskimi współczynnikami wykorzystania mocy i barierami integracji z szerszym systemem energetycznym (Baritaud, 2012; IEA, 2014 d; Volk, 2013). Określenie “współczynnika wykorzystania mocy” oznacza stosunek średniej mocy dostarczanej w danym okresie do teoretycznej maksymalnej mocy, która może być wygenerowana. Tak więc w ciągu ostatnich dziesięcioleci wsparcie polityki prowadziło do rozległego rozwoju energii wiatrowej, ale jej możliwości w ilości generowanej energii elektrycznej pozostają niewykorzystane.
Analiza niedopasowania pomiędzy zainstalowaną mocą i energią elektryczną generowaną przez instalacje wiatrowe w tej publikacji dotyczy wytwarzania energii elektrycznej z instalacji wiatrowych zainstalowanych na lądzie (onshore) i przyłączonych do sieci, ponieważ ta konfiguracja jest najczęściej stosowana. Ponadto jakościowa ocena skutków w zakresie emisji gazów cieplarnianych jest rozpatrzona. Najważniejszymi zagadnieniami, które zostały poruszone to mapowanie głównych czynników wykorzystania mocy produkcyjnych elektrowni wiatrowej w ramach obecnego systemu energetycznego; ocena utraconych możliwości w zakresie redukcji emisji gazów cieplarnianych i identyfikacja potencjalnej polityki dla zmniejszenia różnic pomiędzy zainstalowaną zdolnością wytwórczą a generowaną energią elektryczną z instalacji wiatrowych.
