Projekt RIGRID jest realizowany m.in. w Puńsku. Testowanych jest sześć modelowych przykładów działania demonstratora, które mogą posłużyć do demonstracji rezultatów projektu dla odbiorców. Przeczytaj więcej o testach, systemie EMACS oraz m.in. scenariuszu tzw. netto zero-emisyjności.
Demonstrator na szóstkę!
Jednym z głównych celów projektu RIGRID jest opracowanie interaktywnego narzędzia do planowania inteligentnych sieci elektroenergetycznych na obszarach wiejskich. Dzięki temu możliwe będzie wcześniejsze, testowe sprawdzenie technicznego, ekonomicznego i społecznego kontekstu budowy nowej instalacji PV czy elektrowni wiatrowej w określonym miejscu.
>>>>>>> CZYTAJ WIĘCEJ O PROJEKCIE RIGRID
Na potrzeby projektu RIGRID stworzono system EMACS (ang. Energy Management and Control System). EMACS łączy w sobie zalety klasycznego systemu do poboru i kontroli danych, internetu rzeczy i systemu do modelowania i projektowania mikrosieci z oprogramowaniem do analizy biznesowej. Obecnie trwają testy zainstalowanego w Puńsku oprogramowania, będącego częścią instalacji demonstracyjnej. Do testów przygotowano sześć modelowych przykładów.
Ich zadaniem jest pokazanie technicznych osiągnięć projektu na konkretnych, wcześniej wybranych scenariuszach. Każdy z nich skupia się na trochę innym aspekcie optymalnego planowania oraz prowadzenia mikrosieci na obszarach wiejskich.
Sześć testowanych modeli:
1. Analiza wytwarzania i zużycia energii na obszarach wiejskich: scenariusz zbilansowanego, zero-emisyjnego systemu energetycznego
2. Interaktywne narzędzie do planowania infrastruktury energetycznej w celu optymalnego (technicznie, ekonomicznie i społecznie) rozwijania obszarów wiejskich
3. Planowanie optymalnych struktur mikrosieci
4. Optymalne monitorowanie mikrosieci na obszarach wiejskich
5. Optymalna kontrola mikrosieci
6. Optymalna ochrona mikrosieci
W każdym przypadku analiza obejmuje założone cele scenariusza, jego uczestników, konieczne dane wejściowe oraz opis sekwencji planowanych działań i uzyskane dane wyjściowe.
System energetyczny bez emisji CO2? To możliwe
Jednym z testowanych w Puńsku modeli jest bardzo przyszłościowy scenariusz, który sprawdza możliwości stworzenia systemu energetycznego nieemitującego do atmosfery dwutlenku węgla (tzw. netto zero-emisyjność). Jego uczestnikami będą nie tylko przedstawiciele gminy i inwestorzy, ale także inżynierowie elektrycy oraz dystrybutorzy energii.
Aby przygotować optymalny plan dla konkretnego obszaru wiejskiego, konieczne będzie wykonanie analizy generacji i zużycia energii elektrycznej.
Analiza taka:
• będzie bazowała na wykorzystaniu odnawialnych źródeł energii (wiatr, słońce, geotermia),
• będzie uwzględniała całkowite zapotrzebowanie na energię w sytuacji, gdy wszystkie systemy – oświetlenie, generacja ciepła i chłodzenia oraz transport – będą zelektryfikowane,
• wskaże konieczne do wybudowania instalacje do wytwarzania energii, które pozwolą uwolnić dany obszar od emisji CO2,
• pozwoli na bieżąco je dostosowywać do zmieniających się danych odnośnie systemów wytwarzania i magazynowania energii.
Wejściowe dane potrzebne do stworzenia takiej analizy to przede wszystkim:
• model przestrzenny regionu,
• analiza warunków klimatycznych,
• informacje o rozwoju demograficznym.
Pierwszym krokiem będzie uruchomienie interaktywnych narzędzi do analizy zapotrzebowania na energię (SimulationX / GreenCity) z wdrożonymi modelami infrastruktury obszarów wiejskich (m.in. liczba budynków, ich konstrukcja, nasłonecznienie oraz zapotrzebowanie na energię, wliczając przyszły rozwój mobilności elektrycznej). W następnym etapie mamy możliwość testowania różnych opcji scenariusza, np. wybrania jednej technologii albo kombinacji dwóch różnych, jak choćby farm wiatrowych i słonecznych.
Możemy określić wielkość systemów magazynowania, turbin wiatrowych, paneli fotowoltaicznych. W rezultacie otrzymujemy kalkulację uśrednionego kosztu energii elektrycznej oraz wydajności wybranych instalacji, ale także informację, czy z punktu widzenia inwestorów warto angażować się w ten konkretny projekt.
Miedź narzędziem redukcji CO2
Nowoczesne technologie oparte na miedzi pozwolą osiągnąć zakładane przez Unię Europejską cele gospodarki niskoemisyjnej. Wszystko dzięki wykorzystaniu doskonałej przewodności elektrycznej tego metalu.
Właściwości miedzi takie jak wysoka przewodność elektryczna, trwałość czy przetwarzalność czynią z niej kluczowy surowiec dla europejskiej gospodarki. Unia Europejska coraz śmielej stawia na rozwój odnawialnych źródeł energii, energetyki rozproszonej, prosumenckiej oraz na podnoszenie efektywności energetycznej.
Pomóc w tym może miedź, ponieważ technologie na niej oparte zwiększają efektywność energetyczną w kluczowych obszarach, takich jak przemysł, energetyka i budownictwo.
Szacuje się, że wykorzystując doskonałą przewodność elektryczną miedzi w ciągu następnych 10-20 lat będzie można zmniejszyć emisję CO2 o 100 milionów ton rocznie. A jeśli w tych szacunkach uwzględnimy rozbudowę solarnych technologii grzewczych oraz wymianę starych transformatorów (ukryci konsumenci energii) na nowoczesne i energooszczędne, zbudowane z uzwojeń z miedzi, będzie możliwe dalsze, znaczące obniżenie emisji CO2. Warto też dodać, że optymalizacja kabli elektroenergetycznych pod kątem strat przekrojów to roczna oszczędność energii rzędu 35 TWh. Przekłada się to na zmniejszenie emisji CO2 o 14 mln ton.
Niektóre z tych technologii mogą być zastosowane już teraz. Inne – takie jak energetyka wiatrowa czy zelektryfikowanie procesów cieplnych – wymagają dalszego rozwoju. Trwają prace nad dalszą poprawą efektywności procesów technologicznych. W wielu zakładach prowadzone są badania nad budową instalacji energii odnawialnej, spodziewany jest także stopniowy wzrost wskaźników recyklingu. Jeśli oszczędności te będą stale rosnąć, mogą one do roku 2050 obniżyć całkowitą emisję CO2 Unii Europejskiej o 25 proc., tj. o ponad 1 100 mln ton.
ZOBACZ TAKŻE: Projekt RIGRID – optymalne planowanie i zarządzanie energią i infrastrukturą na obszarach wiejskich
