Poprawne działanie urządzeń elektroenergetycznych i energoelektronicznych wymaga spełnienia, chociażby w podstawowym zakresie określonych warunków, w szczególności w odniesieniu do: środowiska, w którym urządzenia mają pracować, jakości układu zasilania oraz zakłóceń elektromagnetycznych.
Jednocześnie same urządzenia nie powinny wpływać ujemnie na pracę innych urządzeń technicznych np. przez nadmierne podwyższenie temperatury w pomieszczeniu, wibracje, zakłócenia elektromagnetyczne, ani nie powodować nadmiernych uciążliwości dla przebywających w pobliżu osób.
Większość urządzeń elektrycznych takich jak silniki, transformatory, odbiorniki oświetleniowe, urządzenia grzejne i in. jest przeważnie mało wrażliwa na zmiany warunków otoczenia i zasilania, jeżeli zachodzą one w ograniczonym zakresie. Same również nie powodują istotnych zmian mikroklimatu środowiska, w którym są eksploatowane, ani zakłóceń w układzie zasilania, w stopniu utrudniającym prace innych urządzeń technicznych. Jeżeli jednak niektóre z nich wywołują takie zmiany i zakłócenia, to z reguły możliwe jest takie zlokalizowanie urządzenia i zastosowanie takiego układu zasilania, że zapewnione są pożądane warunki pracy tych oraz innych urządzeń i ograniczone są różnorodne zakłócenia powodowane pracą urządzeń zakłócających.
Wzajemne dopasowanie urządzeń elektrycznych i elektronicznych do warunków środowiskowych i technicznych, oraz odwrotnie, przyjęto nazywać kompatybilnością. W zależności od tego, czego dopasowanie to dotyczy, rozróżnia się kompatybilność środowiskową, kompatybilność z układem zasilania oraz kompatybilność elektromagnetyczną (electromagnetic compability, EMC). W szczególności kompatybilnością elektromagnetyczną nazywa się zdolność urządzeń elektrycznych do długotrwałego, poprawnego funkcjonowania w środowisku elektrycznym bez niedopuszczalnie szkodliwego oddziaływania na środowisko i pracujące tam inne urządzenia. Sygnał zakłócający może mieć charakter ciągły, dyskretny lub impulsowy, a sprzężenie pomiędzy obiektami może być galwaniczne, pojemnościowe, impulsowe lub inne
W referacie omówiono wybrane zagadnienia związane z kompatybilnością elektromagnetyczną w instalacjach elektrycznych. Zakłócenia te posiadają swoją specyfikę i różnią się od zakłóceń występujących w innych obwodach elektrycznych, takich jak układy wysokiego napięcia, obwody telekomunikacyjne, radiofoniczne i in.
Z tego punktu widzenia można wymienić następujące ważniejsze cechy instalacji elektrycznych:
- zasilanie odbiorników o znacznych mocach znamionowych, pobierających często prąd o znacznym odkształceniu od przebiegu sinusoidalnego,
- bezpośrednie sąsiedztwo przewodów wielkoprądowych, sterowniczych i sygnalizacyjnych,
- szeroki zakres wartości możliwych do wystąpienia prądów: roboczych i przetężeniowych,
- zgrupowanie niejednokrotnie dużej liczby aparatury o różnorakim oddziaływaniu na otoczenie (cieplne, elektromagnetyczne) w ograniczonej przestrzeni rozdzielnic niskiego napięcia; zgrupowanie takie powoduje wzajemne, negatywne oddziaływanie tych urządzeń na siebie, co prowadzi do pogorszenia się warunków pracy wszystkich zainstalowanych urządzeń.
