Planowanie instalacji elektrycznej wymaga określenia mocy zapotrzebowanej, czyli umownej, najwyższej wartości mocy pobieranej przez odbiorniki przewidziane do zasilania w tej instalacji w warunkach obciążenia długotrwałego. W szczególności dotyczy to instalacji w budynkach mieszkalnych, gdzie możliwe jest przyjęcie rozwiązań typowych w skali całego kraju. Do roku 1995 dokumentem precyzującym te zagadnienia były Przepisy Budowy Urządzeń Elektrycznych (PBUE), które utraciły swą ważność z chwilą wejścia w życie nowego Prawa Energetycznego. Od tego czasu brak jest w Polsce ustaleń jednoznacznie i w sposób zadowalający precyzujących zasady doboru mocy zapotrzebowanej w budownictwie mieszkaniowym. Dlatego istnieje uzasadniona potrzeba opracowania takiego dokumentu. Większość projektantów korzysta w praktyce nadal z zasad określonych w, wprowadzając mniejsze czy większe korekty tamtych ustaleń, wynikające częściowo z własnych doświadczeń, częściowo zaś z lektury aktualnej literatury fachowej. Postępowanie takie jest niejednokrotnie źródłem kontrowersji pomiędzy projektantem i inwestorem a dostawcą energii elektrycznej, narzucającym nierzadko własne wymogi i rozwiązania techniczne często zubożające właściwości instalacji.
Moc zapotrzebowana jest jednym z podstawowych parametrów warunkujących planowanie instalacji elektrycznej i wymiarowanie jej elementów. W chwili obecnej brak jest w Polsce ustaleń dotyczących zasad doboru tej mocy dla instalacji elektrycznych w budynkach mieszkalnych. W celu uzupełnienia tej luki technicznej i prawnej w roku 2002, w wyniku prac zainicjowanych przez Polskie Centrum Promocji Miedzi oraz Centralny Ośrodek Szkolenia i Wydawnictw SEP, ukazała się Prenorma SEP o numerze P SEP-E-0002 zawierająca propozycję nowych ustaleń w tym zakresie. Wraz z prenormą, jako jednolity merytorycznie materiał, zostały opublikowane wytyczne dotyczące wymiarowania i wyposażenia instalacji elektrycznych dla mieszkań i budynków mieszkalnych, oraz komentarz do obydwu tych dokumentów. W artykule omówiono zaproponowane w prenormie rozwiązania oraz przedstawiono ich uzasadnienie na tle dotychczas stosowanych w kraju sposobów określania mocy zapotrzebowanej w budynkach mieszkalnych.
