Oczekuje się, że pojazdy elektryczne będą potrzebować około 2-3 więcej miedzi niż samochody z silnikami spalinowymi – co najmniej 44 kg przy zastosowaniu oczekiwanych nowych technologii akumulatorów w porównaniu z 22 kg dla obecnych układów napędowych z silnikiem spalinowym.
Elektromobilność – największy ze wszystkich nowych rynków
Ponieważ spodziewane jest zwiększenie całej floty samochodów elektrycznych w Europie, a ostateczny udział pojazdów hybrydowych typu plug-in (PHEV) i pojazdów elektrycznych zasilanych z akumulatorów (BEV), zależy od decyzji o charakterze ekonomiczno-politycznym, można zakładać, że w krańcowym przypadku potrzebne będzie ponad 10 Mt miedzi w okresie do roku 2050.
W praktyce jednak, popyt na miedź na tym rynku może okazać się znacznie niższy, ze względu na wiele nieprzewidywalnych trendów. Przykładowo, wspólne użytkowanie samochodów obniży liczbę samochodów na drogach, ale jednocześnie ograniczy przewidywaną trwałość każdego pojazdu, ponieważ ten sam dystans w kilometrach będzie obsługiwany przez mniejszą liczbę samochodów.
Czytaj: Przyszłość przemysłu miedzi w transformacji energetycznej
W perspektywie miedzi, odzyskiwanie surowców z pojazdów wycofanych z eksploatacji będzie kluczowym obszarem inwestowania. Innym trendem jest coraz większa dojrzałość technologii akumulatorów, gdzie spodziewamy się dalszej redukcji zużycia miedzi w nadchodzących dekadach. Wszystkie te tendencje są obecnie na etapie doświadczalnym, ale rozwijają się w szybkim tempie, trudno zatem ocenić ich faktyczny wpływ.
Stąd oszacowanie na podstawie wiedzy o przewidywanych trendach, prowadzi do zapotrzebowania 5,4 Mt więcej miedzi dla nowych samochodów osobowych do roku 2050.
Mniejsza i bardziej lokalna konsumpcja
Przy 13 milionach samochodów ciężarowych na drogach Unii Europejskiej (pięciokrotność rocznego rynku), teoretyczny potencjał pełnej elektryfikacji drogowego transportu towarowego może wynosić 1,75 Mt miedzi. W praktyce, alternatywne rozwiązania elektryfikacji transportu towarów także będą odgrywały swoją rolę. Ponadto, ekonomia współdzielenia może prowadzić do mniejszej i bardziej lokalnej konsumpcji, a zatem przewożenia mniejszych ilości towarów. Realistyczny scenariusz obniża tę wartość co najmniej o połowę, do 875 kt.
Zobacz również: Miedź i przejście na czystą energię
Nierozstrzygnięty wyścig pomiędzy transportem indywidualnym i zbiorowym
Do roku 2050, około 800 tysięcy autobusów na drogach Unii Europejskiej mają być zeroemisyjne i będą odgrywały istotną rolę w zapewnieniu niezawodnego transportu publicznego w miastach i między miastami. Oprócz mniejszego zużycia energii i niższych kosztów posiadania, elektryczne autobusy przyczyniają się do tego, aby miasta były znacznie bardziej czyste – niższy poziom hałasu i mniejsze zanieczyszczenie powietrza znacząco poprawią zdrowie publiczne i spowodują, że miasta staną się lepszym miejscem do życia. Biorąc pod uwagę parytet CAPEX dla autobusów elektrycznych, możemy spodziewać się pełnej elektryfikacji floty znacznie przed rokiem 2050, co wytworzy zapotrzebowanie na miedź w wysokości 435 kt (w pojazdach i w infrastrukturze ładowania).
Jednak autonomiczne elektryczne pojazdy osobowe będą konkurowały z autobusami, głównie poza miastami. Istnieją tu jeszcze inne wschodzące technologie, takie jak autobusy zasilane ogniwami paliwowymi, które mają wejść na rynek jest znacznie przed rokiem 2050. Konserwatywne oszacowanie potencjału miedzi na tym rynku daje nam 1/3 maksymalnego potencjału, tj. 145 kt.
Polecamy: W zakresie transformacji energetycznej przed Polską spore wyzwania
